Η μουσικολογική έρευνα, τις περισσότερες φορές, χάνει τον προσανατολισμό της, γιατί μελετάται ασύνδετα από τις μηχανικές και τις ανάγκες της σύνθεσης.
Κάτω από τον αγώνα για κατανόηση των κανόνων που διέπουν την σύγχρονη μουσική, αναγκαστικά θα πρέπει να γυρίσουμε στο παρελθόν.
Τα ψήγματα όμως, πρακτικής της παλαιάς μουσικής, βρήσκονται διασκορπισμένα σε όλη την γηραιά ήπειρο.
Ίσως, ένα από τα ιερά δισκοπότηρα, των παλαιών πρακτικών, ήταν ο τρόπος που οι προαναγεννησιακοί βλέπαν και αντιμετοπίζαν τον ρυθμό.
Έχοντας ελάχιστα μέσα καταγραφής του ρυθμού, αναφέρουν αρκετοί θεωρητικοί, δεν μπορούμε να αναβιώσουμε και να φανταστούμε την απόδωση του ρυθμού.
Ακούγοντας βυζαντική μουσική σε κάποιο ναό, ίσως θεωρήσουμε πως δεν υπάρχει αυστηρό μέτρο. ή εαν ακούσουμε το παρακάτω
http://www.youtube.com/watch?v=vzIX7ZS3TEo&feature=related
παρόλα αυτά, εαν παρατηρήσουμε προσεκτικά, με ανοιχτό μυαλό, χωρίς να ψάχνουμε για μέτρο με τον μετα αναγεννησιακό ορισμό του μέτρου στη μουσική. Ανακλύπτουμε τον βηματισμό.
http://www.youtube.com/watch?v=3TP1itJqv-E&feature=relmfu
και τι πιο ηλίου φωτεινότερο, από το γεγονός πως η σκωτσέζικη γκάιντα, είναι ένα εκκλησιατικό όργανο, με τρεις ισοκράτες και έναν αυλό που ονομάζεται chanter(=ψάλτης, ψαλτήρι).
Τι υπαγορεύει λοιπόν τον ρυθμο; Γιατί ήταν κάτι τόσο πασιφανές, ώστε να μην χρειάζεται καταγραφή κατά την παλαιά μουσική; Βλέπουμε, αρχαίες επιγραφές, με σύμβολα που αντιστιχούνσε νότες (φθόγγους, ή χορδές, ή τόνους), αλλά όχι ξεκάθαρη ρυθμική καταγραφή. Το βήμα είναι η απάντηση αλλά όχι η εξήγηση. Την εξήγηση τη βλέπουμε μέσα απο την παλαιά ποίηση. Αυτή έδινε τον ρυθμό, και αυτή έπαιρνε τον ρυθμό από τη διάλεκτο. Και όλα αυτά μέσω βραχέως και μακρού, τονισμένης συλλαβής και ατόνιστης, θέσης και άρσης.
http://www.youtube.com/watch?v=ZRPmiB3Uw6c
http://www.youtube.com/watch?v=FWiyKgeGWx0
Κάτω από τον αγώνα για κατανόηση των κανόνων που διέπουν την σύγχρονη μουσική, αναγκαστικά θα πρέπει να γυρίσουμε στο παρελθόν.
Τα ψήγματα όμως, πρακτικής της παλαιάς μουσικής, βρήσκονται διασκορπισμένα σε όλη την γηραιά ήπειρο.
Ίσως, ένα από τα ιερά δισκοπότηρα, των παλαιών πρακτικών, ήταν ο τρόπος που οι προαναγεννησιακοί βλέπαν και αντιμετοπίζαν τον ρυθμό.
Έχοντας ελάχιστα μέσα καταγραφής του ρυθμού, αναφέρουν αρκετοί θεωρητικοί, δεν μπορούμε να αναβιώσουμε και να φανταστούμε την απόδωση του ρυθμού.
Ακούγοντας βυζαντική μουσική σε κάποιο ναό, ίσως θεωρήσουμε πως δεν υπάρχει αυστηρό μέτρο. ή εαν ακούσουμε το παρακάτω
http://www.youtube.com/watch?v=vzIX7ZS3TEo&feature=related
παρόλα αυτά, εαν παρατηρήσουμε προσεκτικά, με ανοιχτό μυαλό, χωρίς να ψάχνουμε για μέτρο με τον μετα αναγεννησιακό ορισμό του μέτρου στη μουσική. Ανακλύπτουμε τον βηματισμό.
http://www.youtube.com/watch?v=3TP1itJqv-E&feature=relmfu
και τι πιο ηλίου φωτεινότερο, από το γεγονός πως η σκωτσέζικη γκάιντα, είναι ένα εκκλησιατικό όργανο, με τρεις ισοκράτες και έναν αυλό που ονομάζεται chanter(=ψάλτης, ψαλτήρι).
Τι υπαγορεύει λοιπόν τον ρυθμο; Γιατί ήταν κάτι τόσο πασιφανές, ώστε να μην χρειάζεται καταγραφή κατά την παλαιά μουσική; Βλέπουμε, αρχαίες επιγραφές, με σύμβολα που αντιστιχούνσε νότες (φθόγγους, ή χορδές, ή τόνους), αλλά όχι ξεκάθαρη ρυθμική καταγραφή. Το βήμα είναι η απάντηση αλλά όχι η εξήγηση. Την εξήγηση τη βλέπουμε μέσα απο την παλαιά ποίηση. Αυτή έδινε τον ρυθμό, και αυτή έπαιρνε τον ρυθμό από τη διάλεκτο. Και όλα αυτά μέσω βραχέως και μακρού, τονισμένης συλλαβής και ατόνιστης, θέσης και άρσης.
http://www.youtube.com/watch?v=ZRPmiB3Uw6c
http://www.youtube.com/watch?v=FWiyKgeGWx0
No comments:
Post a Comment